🖼️ Wyjścia Prywatne W Godzinach Pracy

Prywatne wyjścia pracownika w godzinach pracy za zgodą pracodawcy są traktowane jako czasowa usprawiedliwiona nieobecność w pracy. Zasady udzielania tego rodzaju zwolnień od pracy, powinny być uregulowane w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązujących u danego pracodawcy. Przepisy te powinny określać, w jakich przypadkach i w jaki sposób pracownik może wnioskować o udzielenie zgody na prywatne wyjście w czasie godzin pracy, kto może wyrazić zgodę na taki wniosek i co najważniejsze, czy za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, czy też jest zobowiązany do odpracowania czasu nieobecności. Niektórzy pracodawcy w aktach wewnątrzzakładowych dodatkowo zawierają zapisy mówiące o tym, że czas odpracowania prywatnych wyjść nie jest pracą w godzinach nadliczbowych. Pracodawcy w ten sposób chcą uniknąć, aby podwójnie płacić pracownikom – raz za czas, w którym podwładni są nieobecni w pracy w związku z załatwianiem własnych spraw i dodatkowo za godziny, w których odpracowują oni prywatne wyjście. Niektórzy eksperci prawa pracy uważają jednak, że takie zapisy są niezgodne z prywatnych wyjśćKwestia związana z udzieleniem czasu wolnego na wniosek pracownika była już przedmiotem jednego z orzeczeń Sądu Najwyższego. Zgodnie z wyrokiem z 19 listopada 2003 r. (I PK 476/02), jeśli z inicjatywy pracownika została mu udzielona przerwa w pracy w celu załatwienia spraw osobistych, za jej czas nie przysługuje wynagrodzenie, a za czas jej odpracowania w tym samym dniu nie przysługuje pracownikowi rekompensata. W świetle powyższego wyroku przyjmuje się zatem, że jeśli pracownik odpracowuje prywatne wyjście w tym samym dniu, w którym korzystał z czasu wolnego, nie dochodzi do pracy w godzinach szczegółowych zagadnień dotyczących czasu pracy znajdziesz w książce Łukasza Prasołka "Rozliczanie czasu pracy - 100 kazusów" >> Pojawiają się jednak opinie, że praca w nadgodzinach wystąpi w przypadku, gdy pracownik będzie odpracowywał czas prywatnego wyjścia w innym dniu, gdyż wtedy dochodzi do przekroczenia dobowej normy czasu pracy. Wątpliwości budzi też odpracowywanie prywatnego wyjścia w dniu wolnym dla pracownika, a wynikającym z zasady średnio 5-dniowego tygodnia pracy. Praca taka nie spowoduje bowiem przekroczenia dobowej ani średniotygodniowej normy czasu pracy. Jednak jeśli pracodawca nie odda pracownikowi w zamian dnia wolnego, może dojść do naruszenia zasady średnio 5-dniowego tygodnia drugiej jednak strony zgodnie z wyrokami Sądu Najwyższego z 23 stycznia 1998 r. (I PKN 239/97) oraz z 31 maja 2001 r. (I PKN 448/00) wykonywanie po godzinach pracy społecznie lub na zasadzie dobrowolności nie musi zostać uznane za pracę w godzinach nadliczbowych. To oznacza, że nie w każdym przypadku wykonywanie pracy poza normalnymi godzinami będzie pracą w godzinach nadliczbowych. Dodatkowym argumentem przemawiającym za tym, że czas odpracowywania prywatnych wyjść nie stanowi nadgodzin, jest to, iż nie zachodzą okoliczności, które dopuszczają pracę w nadgodzinach zgodnie z treścią art. 151 § 1 tj. pojawiły się szczególne potrzeby pracodawcy lub powstała konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia jako nadgodziny – stanowisko inspekcji pracyRozwiązaniem problemu, jak należy traktować czas odpracowywania prywatnych wyjść z pracy, zajął się Główny Inspektorat Pracy. W swoim stanowisku z 7 grudnia 2010 r. (nr GPP¬459¬4560¬80¬1/10/PE/RP) w sprawie powstania godzin nadliczbowych przy odpracowywaniu prywatnych wyjść jednoznacznie uznaje czas odpracowywania za godziny nadliczbowe. Zdaniem PIP, jeśli odpracowywanie prywatnych wyjść spowoduje przekroczenie norm czasu pracy, np. dobowej normy czasu pracy, mamy do czynienia z nadgodzinami, które pracodawca jest zobowiązany pracownikowi zrekompensować. Dodatkowo w powyższym stanowisku podkreślono, że zapisy w przepisach wewnątrzzakładowych o tym, że odpracowywanie prywatnych wyjść nie jest pracą w godzinach nadliczbowych, są niezgodne z prawem. W ocenie PIP pracodawcy nie są jednak zobowiązani do tego, aby podwójnie płacić pracownikom, ponieważ podwładnemu, który korzysta z czasu wolnego w związku z załatwieniem spraw osobistych, nie przysługuje wynagrodzenie, gdyż w związku z treścią art. 80 wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Pracodawcy mają jednak możliwość zawarcia w aktach wewnątrzzakładowych regulacji korzystniejszych, a więc wprowadzenia zapisów stanowiących o tym, że za czas takiej przerwy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Jeśli jednak pracodawca nie chce płacić, warto, by informację taką zawarł w przepisach od pracy >>PrzykładPracownik firmy produkcyjnej, który świadczy pracę od poniedziałku do piątku od do poprosił przełożonego o wyjście z pracy w poniedziałek o godzinie w celu załatwienia spraw osobistych. Kierownik działający w imieniu pracodawcy wyraził zgodę na opuszczenie stanowiska pracy, ale poinformował pracownika, że zgodnie z przepisami zakładowymi za czas ten nie przysługuje mu wynagrodzenie i dodatkowo jest on zobowiązany do odpracowania czasu jego nieobecności. Pracownik następnego dnia pozostał 3 godziny dłużej w pracy. W świetle stanowiska Państwowej Inspekcji Pracy przepracowane we wtorek dodatkowe 3 godziny stanowią pracę w godzinach nadliczbowych, za które zgodnie z przepisami pracownikowi należy się dodatkowa prawna:art. 151 § 1 Kodeksu pracy. Orzecznictwo:wyrok SN z 23 stycznia 1998 r. (I PKN 239/97, OSNP 1999/1/7), wyrok SN z 31 maja 2001 r. (I PKN 448/00, OSNP 2003/7/177),wyrok SN z 19 listopada 2003 r. (I PK 476/02, OSNP 2004/22/382). Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2022

Za wyjście prywatne w godzinach pracy podwładny nie nabywa wynagrodzenia i pracodawca może bez jego zgody potrącić wynagrodzenie za czas tej nieobecności. Ale ma na to ograniczony czas

Wielu pracodawców umożliwia pracownikom wyjścia prywatne w godzinach pracy w celu załatwienia spraw osobistych. W praktyce wygląda to tak, że pracownik na określoną godzinę przychodzi do pracy, następnie w trakcie godzin pracy (swojej dniówki pracowniczej) opuszcza zakład pracy, np. wychodząc na miasto w celu załatwienia spraw prywatnych, a następnie wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę. Taka przerwa od pracy jest dla pracownika niepłatna – zgodnie bowiem z art. 80 kodeksu pracy wynagrodzenie należy się (co do zasady) za pracę wykonaną. Aby zatem na tym wyjściu prywatnym nie stracić finansowo pracownik musi je odpracować. To odpracowanie może odbyć się – pod pewnymi warunkami – w tym samym albo innym dniu pracy. Co więcej, wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownik może odpracować nawet jeszcze wcześniej, w dniu wcześniejszym niż dzień, kiedy takie wyjście prywatne w godzinach pracy miało miejsce. W niniejszym artykule kompleksowo omówimy wyjścia prywatne w godzinach pracy, ze szczegółowym omówieniem zasad odpracowania takich prywatne w godzinach pracy a ich odpracowanie i nadgodzinyOd razu należy podkreślić, iż zgodnie z art. 151 §2(1) kodeksu pracy, nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Jeśli zatem norma dobowa czasu pracy wynosi 8 godzin (art. 129 §1 kodeksu pracy), a pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie w godzinach od do załatwia na mieście swoje prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny zamiast normalnie do godziny (odpracowuje to wyjście prywatne w godzinach pracy), to w tym dniu ta dodatkowa praca nie jest pracą w godzinach nadliczbowych (pracownik łącznie w tym dniu przepracował 8 godzin, a więc tyle, ile powinien).Podobnie, jeśli odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy odbywa się nie w tym samym, ale innym dniu, to nie będzie to również praca w godzinach nadliczbowych, choć w tym dniu pracownik pracuje więcej, niż wynosi jego norma dobowa i więcej niż miał normalnie zaplanowane w grafiku. Modyfikując powyższy przykład: pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie w godzinach od do załatwia na mieście swoje prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny do której normalnie pracuje. Następnego dnia pracownik przychodzi do pracy na godzinę i pracuje do godziny (w sumie 10 godzin), odpracowując wyjście prywatne w godzinach pracy z dnia poprzedniego. Tu również nie ma mowy o nadgodzinach z tytułu przekroczenia normy dobowej, co wynika wprost z powołanego powyżej art. 151 §2(1) kodeksu o wyjście prywatne w godzinach pracy z możliwością odpracowaniaW związku z powyższym należy zwrócić uwagę na dwie ważne kwestie – przede wszystkim przepis art. 151 §2(1) kodeksu pracy mówi, że wyjścia prywatne w godzinach pracy, odpracowywane przez pracownika, nie powodują powstania nadgodzin, ale wyłącznie pod warunkiem, że pracownik złożył pisemny wniosek o udzielenie mu takiego zwolnienia od pracy (zgody na wyjścia prywatne w godzinach pracy z obowiązkiem odpracowania). W interesie pracodawcy jest zatem dopilnowanie, aby każde takie wyjście prywatne w godzinach pracy i jego odpracowanie było dokumentowane odpowiednim wnioskiem pracownika. Gdyby takiego wniosku nie było, a w zakładzie pracy pojawiła się kontrola PIP, to może ona zakwestionować to odrabianie wyjścia prywatnego i uznać, iż była to jednak praca w godzinach praktyce pojawia się problem „technicznego” rozwiązania tej kwestii – każdorazowe składanie wniosku o wyjście prywatne w godzinach pracy z odpracowaniem w tym samym czy innym dniu może być uciążliwe zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy. Rozwiązaniem jest tutaj stosowanie – co ma miejsce w wielu zakładach pracy – specjalnego rejestru, potocznie zwanego „zeszytem wyjść prywatnych”. Jeśli pracownik musi w ciągu dnia roboczego opuścić zakład pracy w celu załatwienia spraw prywatnych, to zamiast składać odrębny pisemny wniosek, wpisuje się po prostu do takiego zeszytu, zaznaczając w nim godzinę wyjścia z zakładu pracy, godzinę powrotu oraz wskazując dzień, w którym to wyjście prywatne odrobi/odrobił. Oczywiście samo funkcjonowanie takiego zeszytu wyjść prywatnych powinno zostać w jakiś sposób unormowane w zakładzie pracy. Odpowiednie zapisy w tym zakresie pracodawca może uwzględnić w regulaminie pracy czy też informacji dodatkowej dla pracownika (pisaliśmy również: Zakres obowiązków). Wówczas wpis do zeszytu wyjść prywatnych jest traktowany jako złożenie pisemnego wniosku o wyjścia prywatne w godzinach pracy z obowiązkiem prywatne w godzinach pracy a odpoczynek dobowyDruga rzecz, na którą należy zwrócić uwagę, to to, że odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego. Zgodnie z art. 132 §1 kodeksu pracy pracownikowi przysługuje co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Odpracowanie wyjścia prywatnego nie może tego odpoczynku naruszać. Jeśli zatem jednego dnia pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie od do wychodzi załatwiać prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy, a taka sytuacja powtarza się kilkukrotnie, to pracownik nie może „skumulować” godzin do odrobienia na jeden dzień, gdyż mając np. do odrobienia w sumie 6 godzin z tytułu wyjść prywatnych i chcąc je wszystkie odrobić w jednym dniu, w tym dniu pracowałby łącznie 14 godzin, a więc pozostałoby mu jedynie 10 godzin na odpoczynek dobowy, co jest prywatne w godzinach pracy należy odrabiać tak, aby to odrabianie nie naruszyło odpoczynków dobowych. Oczywiście należy tu mieć na względzie również i stosowany wobec pracownika system czasu pracy. Jeśli pracownik pracuje np. w równoważnym systemie czasu pracy z wymiarem dobowym wydłużonym do 12 godzin (pisaliśmy Przerwa na karmienie w systemie 12 godzinnym), a w czasie swojej dniówki pracowniczej wychodzi na 2 godziny w celu prywatnym, to te 2 godziny będzie musiał odrobić w dwóch różnych dniach. Gdyby chciał bowiem odrobić je jednego dnia, to w sumie pracowałby w tym dniu 12+2=14 godzin, a więc również nie miałby zachowanego prawa do 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku prywatne w godzinach pracy pracownik może odrabiać nie tylko tego samego dnia, w którym to wyjście prywatne miało miejsce, ale również i w innych dniach, w tym w szczególności przed dniem tego wyjścia prywatnego. Przykładowo na dzień 9 kwietnia pracownik ma zaplanowane wyjście prywatne w godzinach pracy (łącznie 3 godziny) w związku z wizytą u dentysty. W związku z tym złożył pracodawcy pisemny wniosek o umożliwienie mu odpracowania tego wyjścia w dniach 4 kwietnia (2 godziny) i 5 kwietnia (1 godzina). Pracodawca wyraził zgodę, a pracownik we wskazanych dniach pracował dłużej. Jest to jak najbardziej dopuszczalne, ewentualny „problem” mógłby pojawić się jedynie w przypadku, gdyby np. od dnia 9 kwietnia pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wówczas mogłoby się okazać, iż te godziny odpracowania wyjścia prywatnego, do którego ostatecznie nie doszło, będą pracą w godzinach nadliczbowych (co prawda praca w godzinach nadliczbowych może odbywać się ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy, a nie pracownika, jak to ma miejsce w tym wypadku, niemniej koniec końców okaże się, że pracownik przepracował jednak więcej, niż powinien, a więc pracodawca musi „coś z tym zrobić” – rozliczyć te dodatkowe godziny pracy jako pracę w godzinach nadliczbowych).Wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownic w ciąży i pracowników niepełnosprawnychWyjścia prywatne w godzinach pracy mogą być trudniejsze do odrobienia w przypadku niektórych grup pracowników. Przykładowo pracownica w ciąży ma zakaz pracy ponad normę, a więc nie może ona pracować więcej niż 8 godzin na dobę. Co ważne – zakaz ten jest bezwzględny – pracownica w ciąży nie może pracować więcej niż 8 godzin na dobę nawet, gdyby miało to odbywać się za jej zgodą (art. 148 kodeksu pracy). Czy zatem wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownicy w ciąży (pisaliśmy Likwidacja zakładu pracy a ciąża) są wykluczone? Nie, ona również może z nich korzystać – warunek jest tylko jeden – swoje wyjście prywatne w godzinach pracy odrobi ona w tym samym dniu, w którym to wyjście prywatne miało miejsce. Jeśli pracownica w ciąży przychodzi do pracy na godzinę następnie od do przebywa prywatnie poza zakładem pracy, to te 2 godziny nieobecności może odrobić tylko tego samego dnia, co oznacza, iż po powrocie do zakładu pracy zostanie w nim do godziny zamiast do Jej norma dobowa, wynosząca 8 godzin pracy na dobę, nie została przekroczona – łącznie bowiem w tym dniu przepracowała ona 8 godzin. Gdyby jednak to odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy miało się odbyć w innym dniu, to w tym dniu będąca w ciąży pracownica pracowałaby już 10 godzin, a więc więcej niż pozwala na to art. 148 kodeksu możliwość odpracowania wyjścia prywatnego w godzinach pracy przez kobietę w ciąży w innym dniu niż ten, w którym to wyjście prywatne miało miejsce, to odpracowanie w takim dniu, w którym kobieta ma zaplanowaną krótszą dniówkę. Przykładowo kobieta w ciąży pracuje na pół etatu, np. w poniedziałki i wtorki po 8 godzin, środy po 4, a pozostałe dni ma wolne. Wówczas, jeśli w poniedziałek wyjdzie z pracy prywatnie na 2 godziny, to te 2 godziny może odrobić w środę, gdyż łącznie w tym dniu przepracuje 6 godzin, a więc nie naruszy swojej 8-godzinnej normy do powyższych zasady odpracowywania wyjść prywatnych w godzinach pracy dotyczą pracownikówwyjscia-prywatne-w-godzinach-pracyniepełnosprawnych. W praktyce należy zatem pamiętać, że pracownice w ciąży oraz niepełnosprawni mogą co do zasady odpracowywać wyjścia prywatne w godzinach pracy tylko w tym samym dniu, a w innym dniu jedynie w przypadku, gdy mają w nim zaplanowaną mniejszą ilość godzin do przepracowania niż wynosi norma dobowa (8 godzin).

Natomiast czas, w którym pracownik odpracowuje swoje prywatne wyjście w pełnym zakresie podlega wliczeniu do czasu pracy. Dlatego też w przypadku zwolnienia pracownika zatrudnionego w podstawowym systemie czasu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, z części dnia pracy, na jego wniosek, pracodawca może zobowiązać pracownika do

Tak zwane wyjścia prywatne, czyli zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, wymagają złożenia przez pracownika pisemnego wniosku i zaakceptowania prośby przez przełożonego. Wyjście prywatne jest jednak nieobecnością niepłatną i jeśli pracownik nie odpracuje tego czasu pracy, pracodawca może obniżyć mu z tego tytułu wynagrodzenie. Zasady udzielania wyjść prywatnych Jedynym formalnym wymogiem udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest pisemny wniosek pracownika. Przepisy nie regulują już jednak treści takiego wniosku czy terminu jego składania, pozostawiając w tym zakresie swobodę stronom stosunku pracy. Możliwe jest zatem nawet, że wniosek zostanie napisany na zwykłej kartce papieru i złożony na 5 min przed wyjściem pracownika, gdyby wydarzyło się coś nagłego, wymagającego takiego działania. Sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień mogą być uregulowane np. w regulaminie pracy. Formalnie wniosek nie musi mieć uzasadnienia, ale zawarcie takiego wyjaśnienia w piśmie należałoby uznać za pożądane, gdyż może ono wpłynąć na decyzję przełożonego akceptującego wniosek. PRZYKŁADPracownik otrzymał telefon od sąsiada z bloku o awarii na klatce i zalaniu ich mieszkań. Po zakończeniu rozmowy o godzinie 13:00 pracownik udał się do przełożonego, by zwolnić się z pracy do końca dnia, czyli na 3 godziny, gdyż powinien pracować do godziny 16:00. Przełożony poprosił pracownika o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy zatrudniony zamierza odpracować zwolnienie od pracy, i od razu wyraził zgodę na wyjście. Odpracowanie wyjścia prywatnegoOdpracowanie zwolnienia od pracy jest nieobowiązkowe i zależy od decyzji pracownika, który może nie chcieć odpracować wyjścia prywatnego, decydując się w zamian na zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu skorzystania z prawa do zwolnienia od pracy. W niektórych firmach pojedyncze wyjścia w miesiącu nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia, a więc pracownik mimo takiej nieobecności otrzyma pensję w zwykłej wysokości. Powyższe zależy jednak od dobrej woli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to trzeba pamiętać o 2 regułach wynikających w tym zakresie z przepisów Kodeksu pracy:odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu;odpracowanie nie może naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. UWAGAOdpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy (najczęściej soboty) ani w niedziele i święta wolne od pracy, gdyż wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Ostateczna decyzja co do samego terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy jednak do pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują przy tym maksymalnych terminów na odpracowanie wyjścia prywatnego, a więc te będą również wynikały z praktyki zakładowej – najczęściej jest to miesiąc lub okres rozliczeniowy czasu prawna:art. 151 § 21 Kodeksu pracy.

Wyjścia prywatne to problem, z którym zmaga się bardzo wielu pracodawców. Z jednej strony trudno pracownikowi odmówić zwolnienia z pracy, jeśli przemawiają za tym ważne przyczyny, z drugiej strony istnieje poważne ryzyko, że pracodawca będzie miał w związku z wyjście prywatnym pracownika problem z rozliczeniem czasu pracy.

Nie wystarczy wniosek pracownika o wyjście z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych. Zarówno wyjście, jak i jego ewentualne odpracowanie trzeba bowiem wskazać w ewidencji czasu pracy. Są 2 sposoby, w jakie można to zrobić. Sprawdź jakie. Testuj Portal i magazyn "Aktualności kadrowe" przez 14 dni! To kompleksowy serwis ekspercki dla osób zajmujących się rozliczeniami z kadrami, który oferuje: Portal – zmiany przepisów, komentarze, porady Magazyn papierowy i elektroniczny Indywidualne konsultacje z ekspertami Newslettery 3 razy w tygodniu E-booki, raporty, zestawienia Wzory dokumentów, wskaźniki, video porady Sprawdź ofertę » Logowanie:

PYTANIE: Pracownik wykonujący pracę od 8.00 do 16.00 miał 2-godzinne wyjście prywatne. Złożył wniosek o jego odpracowanie w godzinach 21.00-23.00 w innym dniu (byłaby to praca zdalna). Odpracowanie to przypadałoby w porze nocnej. Czy jest możliwe odpracowanie wyjścia w nocy i po przerwie (czyli nie bezpośrednio po zakończeniu pracy)?

Odpowiedź: Prywatne wyjścia nie powinny być pokrywane urlopem wypoczynkowym. Uzasadnienie: Zgodnie z art. 151 § 21 ustawy z r. - Kodeks pracy ( z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) - dalej nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Przywołany wyżej przepis, który wszedł w życie r., reguluje zasady odpracowywania tzw. prywatnych wyjść z pracy, umożliwiając pracownikom odpracowanie udzielonego czasu wolnego bez konsekwencji związanych z pracą w godzinach nadliczbowych. Wprowadzenie do Kodeksu pracy art. 151 § 21 dotyczącego odpracowywania prywatnych wyjść z pracy nie oznacza, że w każdym przypadku skorzystania z takiego zwolnienia pracownik ma obowiązek jego odpracowania. Decyzja w tym zakresie należy do pracodawcy. Wspomniany przepis rozstrzyga jedynie istniejące wcześniej wątpliwości związane z polecaniem pracownikom odpracowywania prywatnych wyjść w kontekście wystąpienia pracy w godzinach nadliczbowych. Nieprawidłowe byłoby natomiast pokrywanie nieobecności przez pracowników korzystających z wyjść prywatnych urlopem wypoczynkowym. Należy zauważyć, że urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. Udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy w wymiarze godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop (art. 1542 Zasadą jest więc udzielanie urlopu na pełne dni pracy. Sprzeczne z przepisami byłoby więc udzielanie pracownikom urlopu na część dnia pracy (np. 1 lub 2 godziny) i pokrywanie w ten sposób nieobecności powstałych na skutek skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Katarzyna Pietruszyńska, autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Odpowiedzi udzielono r.

/potwierdzenie pracy w godzinach nadliczbowych przez pracodawcę/ Załącznik nr 5 do instrukcji dokumentowania i rozliczania wyjść prywatnych oraz służbowych oraz zlecania i wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych Oświadczenie o wyborze rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych

9 września 2021 Nieodpracowanie „wyjścia prywatnego” wpływa na podstawę wymiaru świadczeń chorobowych Kilkugodzinna nieobecność w pracy a podstawa wymiaru Zdarza się, że pracownicy wnioskują o udzielenie im kilkugodzinnej przerwy w pracy na tzw. wyjście prywatne. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, ale tylko wówczas, gdy pozwalają na to przepisy prawa pracy przepisy Kodeksu pracy lub rozporządzenia o zwolnieniach od pracy. Dotyczy to niewykonywania przez pracownika pracy z powodu: niezdolności do pracy w związku z chorobą przebywania na badaniach lekarskich (okresowych lub kontrolnych) korzystania z tzw. urlopów okolicznościowych itp. Wyjścia prywatne pracownika mogą być rozliczane w dwojaki sposób: poprzez odpowiednie zmniejszenie wynagrodzenia lub odpracowanie w terminie wyznaczonym przez pracodawcę. Pracownik, który wnioskował o wyjście w celach prywatnych w godzinach pracy i nie odpracował takiego zwolnienia, musi liczyć się z tym, że jego wynagrodzenie zostanie w odpowiedni sposób pomniejszone. W przypadku pracownika wynagradzanego stałą stawką miesięczną nie będzie różnicy w wysokości wynagrodzenia, gdy zwolnienie w celu załatwienia sprawy osobistej i jego odrobienie przypadają na ten sam miesiąc. Za czas wyjścia pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia, natomiast za czas odpracowania wynagrodzenie mu przysługuje. Ponadto czasu odpracowania nie można uznać za pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż czas odpracowania wyjść prywatnych został wyłączony spod pojęcia nadgodzin. W sytuacji gdy wypłata wynagrodzenia jest dokonywana w cyklach miesięcznych, w przypadku odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu niż miało ono miejsce, to za niepełny miesiąc pracy przysługuje niższe wynagrodzenie (za godziny nieprzepracowane), a w miesiącu odpracowania godzin wyższe. Określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych stanowią, że przy ustalaniu podstawy wymiaru przewiduje się uzupełnianie wyłącznie wynagrodzenia miesięcznego. Nie podlega takiemu uzupełnieniu wynagrodzenie "dzienne". W związku z tym kilkugodzinna nieobecność w pracy w danym miesiącu powoduje: że wynagrodzenie za taki miesiąc uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie uzyskanej, tj. bez uzupełnienia. Przykład W miesiącu grudniu 2020 r. pracownik zawnioskował o udzielenie mu 4 h czasu wolnego w związku z wyjściem prywatnym. Do końca danego miesiąca kalendarzowego pracownik nie odpracował wyjścia prywatnego w związku z czym pracodawca pomniejszył pracownikowi wynagrodzenie za ten miesiąc. Pracownik wynagradzany jest stałą stawką zasadniczego wynagrodzenia w wysokości: 2 950 zł i wykonuje pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2020 r. wyniosło: [2 950 zł : 168 h (wymiar czasu pracy w miesiącu r.)] = 17,56 zł 17,56 zł x 4 h = 70,24 zł 2 950 zł – 70,24 zł = 2 879,76 zł. Pracownik w miesiącu lutym 2021 r. stał się niezdolny do pracy z zachowaniem prawa do świadczenia chorobowego. Pracodawca ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za miesiąc r. powinien przyjąć wynagrodzenie w kwocie faktycznie uzyskanej bez uzupełniania do pełnego miesiąca. Artykuł pochodzi z najnowszej e-Publikacji „Rozliczania Zasiłków Chorobowych ze zmianami od 2022 r.” dostępnej od dnia 15 września 2021 r.

^{Prywatne wyjścia nie powinny być pokrywane urlopem wypoczynkowym. Zgodnie z art. 151 § 2 1 ustawy z 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) - dalej k.p., nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw}

Wyjścia prywatne w czasie pracy Na wniosek pracownika pracodawca może zwolnić pracownika od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jak udzielać i rozliczać wyjścia prywatne pracowników - porady ekspertów znajdziesz w tym dziale. Strona głównaKadryCzas pracyWyjścia prywatne w czasie pracy Na wniosek pracownika pracodawca może zwolnić pracownika od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jak udzielać i rozliczać wyjścia prywatne pracowników - porady ekspertów znajdziesz w tym dziale. TWORZENIE I PROWADZENIE PPK Zapisz się na Newsletter Otrzymuj raz w tygodniu aktualne informacje o zmianach, porady oraz komentarze ekspertów Darmowy e-book wprezencie! Najczęstsze błędy przy tworzeniu i prowadzeniu ppk

To pracodawca określa zatem (z uwzględnieniem przepisów Kodeksu pracy) w jakich godzinach pracownik ma pracować. Wyjścia z pracy muszą mieć zatem charakter okazjonalny i występować naprawdę sporadycznie. Jeśli wyjście ma miejsce to pracownik powinien je odpracować jak wróci do pracy albo w innym dniu. Prywatne wyjście w godzinach pracy to konieczność, jeśli chcemy uregulować sprawy urzędowe i inne formalności. Czy w każdej sytuacji wymaga to uzyskania dnia wolnego lub zwolnienia się na kilka godzin? Jak można rozliczyć wyjście prywatne w godzinach pracy? Godziny pracy urzędów, biur i innych instytucji zazwyczaj pokrywają się z czasem, w którym większość osób jest w miejscu pracy. Załatwienie urzędowych spraw prywatnych bądź innych formalności przez pracownika wymaga najczęściej zwolnienia go z części dnia pracy. Warunkiem formalnym jest złożenie pisemnego wniosku z taką prośbą i uzyskanie zgody pracodawcy. Jest to zgoda warunkowa. Pracownik musi każdą nieobecność odpracować. Zadaj pytanie na FORUM Prywatne wyjście a wymiar czasu pracy Dotąd czas zwolnienia – absencji zatrudnionego w pracy, obniżał wymiar czasu pracy. Mimo że nieobecność była uważana za usprawiedliwioną, to nie była płatna. Obniżała więc wynagrodzenie pracownika za dany okres rozliczeniowy. Możliwość odpracowania prywatnego wyjścia istniała de facto tylko w dniu samego wyjścia, co często było po prostu niemożliwe. Odpracowanie w kolejnym lub innym dniu stanowiło już pracę w godzinach nadliczbowych. Powodowało więc po stronie pracodawcy obowiązek zapłaty dodatkowego wynagrodzenia. Uregulowanie prywatnych spraw urzędowych wymagało wzięcia urlopu wypoczynkowego. Zobacz również: Elastyczny czas pracy, czyli dłuższe okresy rozliczeniowe Wyjścia osobiste w 2014 r. Znowelizowana 23 sierpnia 2013 roku ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) wprowadza nowe zasady rozliczania czasu pracy pracownika zwolnionego na kilka godzin w danym dniu pracy. W nowym stanie prawnym pracownik nie musi już ponosić ujemnych konsekwencji finansowych swojej nieobecności a dla pracodawcy nie powstaje ryzyko dodatkowej zapłaty za pracę w godzinach nadliczbowych. Pracy w godzinach nadliczbowych nie stanowi czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Pracownik ma możliwość odpracowania krótkotrwałej nieobecności zostając w dowolnie wybranym dniu dłużej w pracy lub przychodząc do niej odpowiednio wcześniej. Jedynym ograniczeniem jest wymiar prawa do odpoczynku. Odpracowane wyjście nie będzie wywierało żadnego wpływu na wysokość pobieranego wynagrodzenia. Nowa regulacja pozwala na bardziej elastyczne podejście do rozliczania czasu pracy danego pracownika. Ułatwia pogodzenie życia osobistego i zawodowego. Polecamy serwis: Czas pracy Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Wymogiem formalnym, aby odpracowanie wyjścia prywatnego nie stanowiło pracy w godzinach nadliczbowych, jest wystąpienie pracownika z pisemnym wnioskiem o udzielenie zwolnienia w celach Przepisy Kodeksu pracy umożliwiają udzielenie pracownikowi czasu wolnego w celu załatwienia prywatnej sprawy. Jakie są zasady jego odrabiania? I co z wynagrodzeniem? Pracownik chcący skorzystać z możliwości zwolnienia od pracy na załatwienie prywatnej sprawy, musi zwrócić się do pracodawcy z pisemnym wnioskiem. Ustawodawca nie reguluje wprost maksymalnej możliwej długości wyjścia. Może ono trwać pół godziny, a nawet 8 godzin. Wszystko zależy od pracodawcy, który w żaden sposób nie jest zobligowany do uwzględniania wniosku pracownika. Jego decyzja o udzieleniu pracownikowi zgody na wyjście prywatne jest uzależniona jedynie od jego dobrej woli. Odrobienie wyjścia prywatnego Kodeks milczy również w kwestii odrobienia wyjścia prywatnego. Przyjmuje się, że zobowiązanie pracownika do odrobienia wyjścia prywatnego nie wymaga zachowania formy pisemnej. Może się to odbyć na podstawie e-maila czy po prostu rozmowy. Termin odrobienia wyjścia prywatnego nie jest również uregulowany w żadnej ustawie. Nie musi ono mieć miejsca w tym samym okresie rozliczeniowym (czyli zazwyczaj w tym samym miesiącu). Strony mogą ustalić, że pracownik w czerwcu odrobi wyjście prywatne, które miało miejsce w maju. Może je również odrobić podczas tej samej dniówki roboczej. Dla przejrzystości kwestie odrabiania wyjść prywatnych pracodawcy powinni mieć uregulowane w regulaminie pracy, lub jeśli zakład pracy nie jest obowiązany do jego tworzenia, w zarządzeniach lub innych aktach wewnątrzzakładowych. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pracodawca zastrzegł, że wyjścia prywatne muszą być odrabiane w tym samym miesiącu. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o zachowaniu 11-godzinnego dobowego i 35-godzinnego tygodniowego odpoczynku. Przykład 1: Marcin poprosił swojego pracodawcę o udzielenie zgody na wyjście prywatne w środę w godzinach od 11 do 16. Jednocześnie zobowiązał się, że odrobi je tego samego dnia w godzinach od 16 do 22. Zgodnie z harmonogramem pracy w czwartek Marcin ma zaplanowane rozpoczęcie pracy o godz. 8. W związku z tym pracodawca nie powinien wyrażać zgody na godziny zaproponowane przez Marcina, ponieważ nie zostanie zachowany 11-godzinny dobowy odpoczynek. Warto przytoczyć również art. 151 §2[1] Kodeksu pracy, który wskazuje, że odpracowanie zwolnienia od pracy udzielonego na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Przykład 2: W związku z wizytą u lekarza Marysia zwróciła się do swojego pracodawcy z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na wyjście prywatne w poniedziałek w godzinach od 8 do 9:30. Nominalne godziny pracy Marysi trwają od 8 do 16. Marysia zobowiązała się do odrobienia wyjścia prywatnego tego samego dnia, w związku z tym w poniedziałek Marysia będzie świadczyć pracę do godziny 17:30. W tym przypadku roszczenie o zapłatę za pracę w godzinach nadliczbowych nie będzie zasadne. W przypadku pracowników pracujących w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, pracodawca nie powinien wyrażać zgody na odrobienie wyjścia prywatnego w sobotę. Naruszy to wówczas zasadę 5-dniowego tygodnia pracy. Gdyby pracodawca wyraził na to zgodę, pracownik nabyłby prawo do dnia wolnego za świadczenie pracy w sobotę. Jeśli odbiór dnia wolnego nie byłby możliwy, pracodawca musiałby zrekompensować pracownikowi pracującą sobotę, wypłacając wynagrodzenie za czas przepracowany i dodatek w wysokości 100% za każdą przepracowaną godzinę. Co z wynagrodzeniem? W związku z tym, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca pomniejszył wynagrodzenie pracownika, który nie przepracował całej dniówki z powodu wyjścia prywatnego. Przykład 3: Z powodu przeziębienia, w styczniu Alicja zawnioskowała o wyjście prywatne w piątek w godzinach od 12 do 16. Alicja do końca stycznia nie zdążyła go odrobić, ponieważ cały miesiąc przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po powrocie do pracy ustaliła z pracodawcą, że odrobi 4 godziny wyjścia prywatnego w lutym. Dlatego 7 i 8 lutego Alicja pracowała od 8 do 18. Alicja jest wynagradzana stawką 4000 zł brutto. Jak będzie wyglądać rozliczenie wynagrodzenia Alicji za styczeń i luty? STYCZEŃ Liczba godzin do przepracowania – 176 godz. 4000 zł : 176 godz. = 22,72 zł 22,72 zł * 4 godz.= 90,91 zł Wynagrodzenie zasadnicze za styczeń – 3 909,09 zł Wynagrodzenie za styczeń zostało pomniejszone o 4 godziny nieodrobionego wyjścia prywatnego. LUTY Liczba godzin do przepracowania – 160 godz. Liczba godzin przepracowanych przez Alicję – 164 4000 zł : 160 godz. = 25 zł 25 zł * 4 godz. = 100 zł Wynagrodzenie zasadnicze za luty – 4100 zł Wynagrodzenie za luty uwzględnia 4 godz. dodatkowej pracy z powodu odrobienia wyjścia prywatnego za styczeń. Należy jednak pamiętać, że dodatkową praca 7 i 8 lutego nie jest pracą w godzinach nadliczbowych i nie przysługuje za nią dodatek 50%. .

sqhu1089eg.pages.dev/661

sqhu1089eg.pages.dev/197

sqhu1089eg.pages.dev/561

sqhu1089eg.pages.dev/627

sqhu1089eg.pages.dev/500

sqhu1089eg.pages.dev/286

sqhu1089eg.pages.dev/725

sqhu1089eg.pages.dev/771

sqhu1089eg.pages.dev/952

sqhu1089eg.pages.dev/342

sqhu1089eg.pages.dev/575

sqhu1089eg.pages.dev/219

sqhu1089eg.pages.dev/186

sqhu1089eg.pages.dev/199

sqhu1089eg.pages.dev/472